Perm & Yekaterinenburg

Hallo!

Ik groet u vanuit Yekaterinenburg, de hoofdstad van de Ural. Afgelopen donderdag kwam ik in Perm aan, een industriestad die zich na het Sovjettijdperk nog erg aan het herontdekken is op zowel cultureel als historisch gebied. Perm, misschien onder sommigen van jullie bekend vanwege de grote discotheekbrand een aantal jaar geleden, ligt in de Ural en heeft ongeveer 1 miljoen inwoners, vorige blog was in Perm, maar ik dacht laat ik nog eens wat achtergrondinfo geven! Donderdagavond verder rustig aan gedaan, beetje geïnternet, geskyped en wat gelezen. Dat was dus dag 5.

Nu dag 6:

Donderdagavond toch nog voor elkaar gekregen om de volgende ochtend naar het enig overgebleven Gulag kamp te gaan, genaamd 'Perm-36'. Dit is het enig overgebleven kamp in zijn soort, in heel Rusland. De rest is vernietigd door de Sovjets om hun gitzwarte geschiedenis uit te wissen. Ongeveer 10 tot 20 miljoen mensen vonden de dood in de Gulag, 'Perm-36' had een van de zwaarste regimes van alle kampen in de Sovjet-Unie. De autorit naar het kamp duurde ongeveer 1,5 tot 2 uur en voerde mij door de Ural en haar prachtige natuur, woest stromende rivieren, bossen zover het oog reikt en kabbelende beekjes en rustige meertjes waarbij een enkel hout huis tegen de helling staat aangeplakt. En dan te bedenken dat het land nog voor duizenden en duizenden kilometers verder naar het noorden gaat. Over land merk je pas echt hoe groot Rusland is. Onvoorstelbaar. We reden over de centrale weg, soort snelweg, op een gegeven moment moesten we afslaan en kwamen gelijk op een veredeld zandpad terecht, als je eenmaal de snelweg af bent is het niet veel meer wat wegen betreft. Perm-36 ligt in de totale wildernis. 100 kilometer ten noorden van Perm. Het kamp zelf was zeer indrukwekkend en het is gewoon niet voor te stellen hoe de gevangenen konden overleven, als ze dat al deden. Zeker in de winter waar in dit gebied temperaturen van -25 graden Celsius meer regel dan uitzondering zijn. Mensen werden opgepakt en soms tot straffen van 40 jaar veroordeeld. Waarom? Omdat ze voor zichzelf dachten, omdat ze een eigen mening hadden, hoef je in Nederland niet mee aan te komen, kan gelijk iedereen naar de Gulag, 16,7 miljoen meningen! ;) Het kamp lijkt niet veel voor te stellen, maar schijn bedriegt, als je langs de kleine donkere cellen loopt, of door het extra zwaar beveiligde deel, waar gevangenen slecht 40 minuten per dag buiten kwamen, ommuurd in een ruimte van 2 bij 2 meter om alleen de lucht te zien. Er werden planken voor de ramen geplaatst zodat de gevangenen, wanneer zij naar buiten keken, alleen de lucht konden zien. Zonder ook maar iemand, behalve de overheid, naar hun mening, tot last te zijn geweest of pijn te hebben gedaan. De foto's vertellen de rest van het verhaal. Het was in ieder geval een ervaring die bij mij zeer veel indruk heeft gemaakt.

Na terugkomst in Perm nog even wat gegeten en verder een beetje in het hostel gehangen, het jammere is dat er niet heel veel andere mensen in het hostel waren, als ze er al waren dan zijn het vaak Russen op doorreis of andere mensen die de Engelse taal niet machtig zijn, dus verder die avond beetje geïnternet etc...

Dag 7:

s'Ochtends redelijk bijtijds opgestaan omdat ik al om 10:30 uit moest checken bij het hostel, om 15:00 werd ik opgehaald voor de trein richting Yekaterinenburg. Na het uitchecken nog even paar uurtjes door Perm gewandeld en wat foto's genomen, de stad zelf is niet heel spectaculair te noemen, veel Sovjetbauhaus, constructivisme en veel grijs en grauw, ze zijn daar zich nog wel even een tijdje aan het herontdekken. Om 16:00 de trein ingestapt naar Yekaterinenburg, een treinrit van 6 uur, wat op deze reis een lachertje is. Weer in een 4-persoons slaapcoupe, er was, naast mijzelf, echter maar een medepassagier, een Russische. Haar Engelse vocabulaire reikte tot 'English bad'. Leuke gesprekken mee gevoerd dus! Beetje gelezen over de aankomende stad en uit het raam gekeken, een broodje met Goudse kaas (!), gevonden in een supermarkt in Perm, gegeten en toen was de trein alweer in Yekaterinenburg. Op het station werd ik opgewacht door Konstantin, de eigenaar van de begeleidende reisagent. Hij zette mij af bij het hostel, eigenlijk is het gewoon een appartement, en vertrok toen weer. Eerst paar uurtjes geïnternet, toen gaan slapen.

Dag 8:

Vandaag Yekaterinenburg bekeken, nog steeds wel Sovjet invloeden natuurlijk maar gelukkig al een heel stuk minder dan in Perm! Waar bij Perm, en zelfs een beetje in Moskou, de fabrieken in de stad staan, staan ze hier op geruime afstand van de stad, omdat in WW2 de fabrieken hier naartoe verplaatst werden vanwege de dreigende opkomst van Hitler in Rusland. Yekaterinenburg is de stad waar de laatste Tsaar en zijn familie zijn vermoord, die plaats vanmiddag bezocht. Verder hebben de inwoners van de stad door middel van een enquete een route opgesteld die langs de bezienswaardigheden loopt, vandaag een deel van gehad, op zich heel aardig, maar als je toeristen wilt trekken, gebruik dan een ander alfabet dan het Cyrillisch. Vanavond nog gesproken met twee vrouwen uit Hong Kong die ook op doorreis waren, die stapten vanavond alweer op de trein richting Irkutsk, het Baikalmeer, de rit die ik morgen voor m'n kiezen krijg en 2,5 dagen duurt. Maandagavond instappen, donderdagochtend uitstappen. Doen we even. Morgen nog een beetje Yekaterinenburg in, s'avonds dus de trein in, dan heb ik waarschijnlijk tot aan Ulan Bator geen internet, dus een volle week, maar ik heb ook twijfels bij de kwaliteit van het internet aldaar, maar dat zien we dan wel weer!

Eigenlijk een heel raar idee, ik ben nog maar 1814 kilometer onderweg. Dat betekent dat ik nog 6050 kilometer heb te gaan voordat ik Beijing bereik. Ongelooflijke afstanden. Lokale tijd is nu 22:07, tijd voor een vodka'tje!

За ваше здоровье!

Tristan